Oradasın da, saçmalıktan öte değilsin,
ben bu başımdan aşkın Aşk’la adam değilim,
adamlıkta değildir hedefim, yanında olmaktır,
yanında olmak için dünya dolusu yanmaktır,
bir o kadar cana kıymaktır, Aşk, cahil uykusudur.

Neden mi öyle?
Ben hiç olmayacağını bile bile, uzanıp kollarına,
bir ömür uyumayı hayal etmiştim, oysa bilirdim,
Sen eninde sonunda, bir nedenden dolayı gidecektin,
ben bunu bilmemezlikten gelirdim.
Bilmemezlikte para etmiyormuş, öğrendim.
Daha neler öğreneceğim,
neler neler kaybedeceğim de, Sen kadar zor değildir,
bir de ölüm sevdiklerimi alınca, hepten tek kalacağım ya,
Sana gelmek için bahanelerim artacak,
buna rağmen kapında kalacağım, yüzüme bile bakılmayacak.

Başlı başına soğuk Aşk, Aşk Sana ise, ateşten bol başka bir şey yok.
Öyle bol ya Aşk gönlümden Sana, ölümde eşlik eder buna,
Aşk’ın dengi Sen’sin bana, eğiliyorum Aşk’ının önünde saygıyla.
Farklıyım diğerlerinden, Aşk’ı bir ömür sürecek olanla,
bir günlük adamın arasında bir ömür kadar fark var ya, ne büyük körsün…
Buna aldırmayan gözlerine uzaklığıma mı yanayım,
yoksa bunlar olmadan da yanmaya mı yanayım?
Söylesene, Aşk’ı yüreğinde olan Adamla,
Cebinde aşkla dolaşan adamın hali belli değil mi?
Belli halin, cebi doluya eğilmenden,
gönlü doluya eğilmekte neden?

Oğuzhan Deniz – Vakit Tamircisi / 051