İki kaşımın ortasından,
sonsuzluğu görebileceğin kadar oy,
gözlerimde soyadımın eseri yaşlar,
Deniz Sana mavi gelir de, aslında yeşildir.
Yeşil’in tüm Aşk’ı, kahverengi gözlerimdedir,

Öğrenmeyeceksin, öğrenmekten aciz,
Aşk’ından yanmak, bir tek bana caiz.
Kefilim Aşk’ıma, Aşk başıma, aldırma yaşıma,
Ruh’um Aşk yüzünden evrenden yaşlıdır.

Öyledir,
Dünya var edilmeden var edildi ruhum,
öyledir,
Cennet Asıl memleketim, Aşk Ülkesi gözlerim,
bundan birikip Deniz, Güneş’le buharlaştı,
sonra Sen geldin, serin-serin yağdın, haktır.
Yokluğunun yangınından bahsederken, haklıyım,
saklı kaburgalarımın içinde Aşk’ın,
göremediğinden inanmazsın. Görsen, inanamazsın.
Aynalar mı? Peh,
kendinin birebir benzerini, kalbimden başka bir yerde göremezsin.

Oğuzhan Deniz – Martı Terbiyecisi / 033