Beni, Sana küstürdüğünü sanıyorsun uzaktan,
Uzaktan kolaydır Ben’siz kalabilmek,
Ben, Bende-ki Sen gibi olsaydım Sen’de,
nefes bile almak istemezdin bu uzaklıktan…
Bende istemiyorum zaten, bu imtihana mecburum,
geçmeliyim, söz verdim, artık gitmeliyim dediğim vakit,
saati tekrar bozacağım,
zaman yine geçip gidecek,
Sen geleceksin,
vakit geç olmuş olacak,
Sen’sizliğe uyumuş olacağım,
bilirsin benim uykum ağırdır…
Kapıda kalacaksın.

Martı’lar da ölmüş olur o vakit yaşlılıktan,
taşkınlığıma aldırma, kalmamış aklımda akıldan,
Sen’den başka mıdır akıl? Değildir…
Artık akıllanmam gereklidir, gelirsen basitleşir.
Tam vazgeçtim derken kalbimin sesi gelir gaipten,
‘Ne çabuk vazgeçtin?’ der, ben ‘Unutmadım ki’ derim.

Sonra sabah olur bu kabustan,
akşamdan kalma Sen’sizlik sarhoşluğumdan,
Sen’inle ayılırım, Sen’inle yıkarım yüzümü,
sonra hatırlarım olmadığını,
çıkarım evimden işime doğru, yürürüm de yürürüm,
boş-boş yürümem ben, Sen’i düşünürüm,
sigara molalarında bile Sen’i düşünürüm,
bu vakit boyunca iki kat zehirlenir Oğuz, Aşk’la…

Oğuzhan Deniz – Vakit Tamircisi / 009