Yasa bulanık, gözünden belli özrü martının,
hırsımın yenemediği aşkımın önünde,
diz çök önce, sonra pişmanlıklarını öldür,
Aşk Gölgesi karanlığı, karanlık yuvası.

Yürümeyle bitmez 40 milyar yıllık gölgesi,
aşkın zıttı olmasa, bozulurdu evrenin dengesi,
sen evrenimde olmadığından dengesizim.
İşte tamda bu yüzden sen, yine kimsesizsin.

Sıcağın öfkesi saklıdır aşkta, soğuğun nefreti,
aşk öyle sonsuzca yaşanır da sorumlusu kim?
Zorunlusu benim Aşk’ın, sıcağın eritemediği,
kalbimden fışkırır tonlarca Aşk dolu kan pıhtısı.

Can kalıntısı, belirir gözlerimde, gözlerinden alıntı,
Aşk tartısı kırılır ağırlığımdan, sesim bulut bağırtısı.
Avuçlarıma çakılmış saçlarından çiviler ağrısı,
sökemediğinden başka çivi, zordur unutması.

Oğuzhan Deniz – Aşk Gölgesi / 241