İşi gücü şiir olmuş Sen’siz Adam’dan da korkulur.
Bilmez misin? Bilmezsin, bilsen, yanımda olurdun.
Korkutucu Aşk’ıma, Korkunç Güzelliğin sebep,
başka kimse sevdiğini bile söyleyemezken,
ben binlercesini Sen’sizliğe heba ediyorum.
Getirisi yok, götürüsü tahmininden çok,
tahmin edemediğinden kalbinde yokum,
hayalini süslemediğimden aklında bile yokum.

Bu beni üzmez, Deniz’den ne eksiltebilirsin?
Bana da bu kadar unutturur Seni, Sen’sizlik.
Bu bildiğimiz densizlik, büyük edepsizlik,
ben küçük işlere imza atmadım-ki zaten,
Sana yazdığım her şiirin altındadır Adım,
Adam demezler de, ne büyüktür Aşk’ım,
onlar Aşık olamadıklarından küçümserler,
bu yüzden kötümserim herkese, her şeye,
bundan vardır Martı’mın Karamsarlığı.

Yine saçmalıktan öte değil Aşk’ın,
bir an dolu sanırsın yazdıklarımı,
sonra sıkılırsın, gözlerini kapatırsın.
Oysa bende;
Can’sın, Can’sız İnsan nasıl yaşasın?
Oysa Sen’de;
Can’sızım, Can’sız insana nasıl Aşık olasın?
Değil mi?
Değil.

Oğuzhan Deniz – Martı Terbiyecisi / 042