Bendeniz, Oğuzhan Deniz.
Meziyetim Sen’i seviyor olmamdır.
Bundan çok “Sen” olabilmektir emelim.
Ömrümün yettiği kadar…
Aklımın erdiği kadar yazıyorum.
Kalbimin anlattığı kadarıyla…
Şükür, hiç susmaz o da konu “Sen” olduğunda.
Ne kadar da Sen’cilim değil mi?

Aslına bakarsan çok zalim bir taraf var içimde. Mesela dünyada sadece ikimizin kalmasını isteyecek kadar da gaddarım. Diğer insanlar umurumda değil. Elbette oğlum, ailem, ailen, ve Sen’in sevdiklerin hariç. Böyle bir zalimlikten Allah’a sığınırım ve günahsa af dilerim.

Benim demek istediğim, dünya çok kalabalık, baksana. Kendini, yani Rabbini bilmeyen yığınla insan var. Yazık değil mi dünyaya? Umarım affediliriz.

Belki dünyada sadece bizi ve ailelerimizi bırakacak kadar zalim olan kimsen olmadığından da kimsesizsindir.

01:48
#OD | Oğuz Boyutu – 12. Mektup