Sen’sizlik, gezegenin sessizliği…
bir tek, Sen’sizlikten sesim çıkar,
yanımda olsan, seni dinlemekten konuşamam.
Sen dinlenmeden konuş, bir an bile uyuklamam.
Göğsümde uyuklaman da işime gelir hani…
Dünyanın, dev gaz lambası, Güneş,
Gönlümün haz lokması Aşk’ın,
Bu döngüden bir gece-bir gündüz,
Gönlüm bir Sen’de, Sen’sizlikte.
Etme;
Yeşil gözlerinde kalmış bahçemin yeşilliği,
Kadınsın, arada ağlarsın, bu da;
bahçemin yanı başında-ki nehri,
Sen’i bulmak adına,
elimde Güneş’ten fener, karış-karış arıyorum,
Dünya denen gezegeni.

Martı’lar da yardımım da,
kuşbakışı bakıyorlar her yurda,
her yurdun karıncası, seni bulmak adına,
bakıyor her taşın altına.
Yaşıtlarımdır, yarenlerimdir.
İnsandan dost edinmekte gereksizdir,
Sen’i arıyorlar diye acizlikle gezinirler…
hem kıskanırım elden… Aşık olsalar Sana,
katil olur eller, yelden bir gürültü ile,
sağır olurlar aniden, katiben Nâs,
İlâh’i Aşk sar beni, kul Aşk’ı Bâki kalamaz.

Oğuzhan Deniz – Martı Terbiyecisi / 029