Günaydın Sana, bende gün sürekli batık oysa,
Gün ağardı da, ağırdı yine Sen’sizlik nöbetim.
Kır da yalın ayak koşan çocukluğuma imrenip,
nereden bulaştıysam Aşkına, o çocukta döndü şaşkına,
şaşırma, güneş bile Sen Aşk’ında.
Böyle de Aşk olur mu?
Olur.
Unutamamak tam da bu yüzden Aşk’la gelen piyangodur.

Oğuz’u susturabilecek bir güzel yoktur.
Olsa, arar, bulur.
Sen’i de istemiyorum da artık, ne duruyorum?

İnan bana bilmiyorum.
Gönlüme attığın taş, vurmadı dibe,
boşuna mı diyorum gönlüm sonsuzluktur,
bu kuyu bir başkasına susuzdur.

Sus Oğuz, dur.
Ne bu gidenin arkasından bunca senelik kafiye?
Haybeye, Aşk size göre heybede, cepteki heybette.
Gidersin elbette.
Garibim Oğuz da, Sen hayalinde.

Kisvette değil Aşk, kısmette.
Kıspette binlerce adam görünür,
biri bile değil kasvette,
Aşk Sen’de de değil,
Sen’sizlikte bile Sen’i sevende.

Anlamadın değil mi?
Benim ki Tatlı Dil taktiği,
hoş, Sen bilirsin bu işleri, az mı işvelerin?
Yine de özür dilerim. Zaten diledim.
Sonra dilendim Sen diye, kimse dinlemedi,
sonra anladım, Sen’i Allah’tan başka kim vere?

Oğuzhan Deniz – Martı Terbiyecisi / 055