Yine çabucak geçti zaman,
önceden hiç geçmeyen zaman,
şimdi kovalayanı var gibi akıp gidiyor,
neden biliyor musun?
-Elbette bilmiyorsun.
Sen’sizliğe artık tahammül edemiyor vakit,
tüm vakitlerim Sana isyan için intihar ediyorlar.

Ahvalim komikmiş gibi gülüyorlar,
ne özlüyorlar sevgiliyi, ne bekliyorlar,
bak, kimsen yok benden başka,
onlar ne bilecekler, görmediklerine inanmazlar.
Ruh’um da öyledir, görmediğinden inanmazsın…

Oğuz Aşk’ı öyle yaşar ki, bundan yanar,
bitince yeniden doğar Aşk’tan.

Ben’i dünya gibi düşün,
her gün kaybeder bir yüzü güneşi,
buna rağmen döner pervane peşi,
hiç durduğunu gördün mü dünyanın?
Peki güneşin söndüğünü gördün mü hiç?
O halde yoktur kabahatim…

Yağmur Kuşağı / 23