Sana, Sen’inle ilgili bir kaç satır daha;
Ten beyazını, bulutla bile kıyaslamam,
Güneş, saçlarına minik bir toka ancak.

Benden önce gidersen bu Dünya’dan,
vasiyetimdir yanına defnedilmek,
‘Hay delirmişe bak.’ diyecek gibisin sanki,
marifetim bunu bile düşünüp, üşütmemektir,
Sen’i, Sen’sizlikte düşünüp, delirmemektedir.

Ben ve Martı’lar buna Aşk’ın neden olduğunu biliyoruz,
Sen ve Aşk’sızlar, buna bile inanmayıp, gidebiliyorsunuz,
biliyoruz, o gün, rüzgar hepimizin Can’ını saracak,
yeryüzünü bir sessizlik kaplayacak.

Herkese göre sessizlik, gürültüsüzlüktür,
bana göre sesinin olmamasıdır, gerisi teferruattır,
felsefeden kafiyeler furuattır.
Sen’sizik, eşi benzersiz bir hastalıktır,
gönlümün zatürresi, duymuyorsun öksürüklerini,
kulaklarını bu sese tıkayıp,
beni görmemek için uzattın yolunu.

Ne geçer ki eline?
Ben’sizlik sadece ben’sizliktir herkese göre,
Sen’sizlikte öyle, sadece Sen’sizliktir onlara göre,
Sen’sizlik bile, bana güzel, bende özel…
Bunu anlatamayacak binlerce adam bilirim,
yine de onlardan birindedir gözlerin.

Oğuzhan Deniz – Güneş Kavalyesi / 065