Her günün yarını da vardır elbette. Zaten bildiklerini yeniden öğrenmişçesine konuşan sen misin yoksa bir delinin etkisinde mi kalıyorsun yine?

Neyse ki, kalbimde hala hayattasın. Birkaç zalimliğin vardı ve ben onları gömüp, seni sevmeye devam ettim. Neden böyle yaptığımı bilmiyorum, bir şekilde bende yaşamaya devam edebiliyorsun…

Sonsuzluk ve Aşk

Sonsuzluk ve aşk, iki olgu da ebediyetle ilgili. Yarına dair her şey öngörüden öte gidemiyor olsa da olmasını istediklerimizi hayal ederiz. Evet, benim için yarınlar hayallerden ibaret kalırken, bazen hayallerimin gerçekleştiğini de söyleyebilirim.

Mat boyanmış duvarları yeşildi restoranın, kadın endişeli, adam tedirgindi. Gözleri Camdan Kafes gibiydi kadının, adamı hapsetmiş, nefes almasını zorlaştırıyordu. Hava sıcak rüzgarlarıyla ikisini de terletiyordu. Kadının dekoltesi yıldızlar gibi parlıyordu, tıpkı adamın gözlerindeki parıltı gibi.

Masada yapay bir çiçek vardı, tıpkı restoranın duvarları gibi masa da mat yeşile boyanmıştı. Kadın ve adam göz göze geldiler, öyle de kaldılar zamanın içinde belirsiz bir süre. Garson gelip çayları servis etti, sessizlik bozuldu. Adam sigarasını yakıp, çok uzaklara bakıyormuşçasına bakıyordu kadının gözlerine. “Şu an sonsuza kadar sürebilseydi keşke.” dedi adam. Kadın küçük bir tebessüm edip saçlarını yüzünden çekti. “Aslında şu an sonsuza kadar sürmesini daha çok isterim.” dedi adam… kadın tekrar tebessüm etti.

Kadın, masadaki yapay çiçeği kenara sürükledi ve elini uzattı. Adam sigarasından bir nefes daha alıp, uzattı ellerini. Masanın tam ortasında birleştiler.

-Ellerindeki çizgiler, ne güzeller… ve avucunun içindeki ben… zarafet ve incelik ve bir sanat eseri gibi.

Adamın istediği yarın bu olmasa da, evet, bu günün de bir yarını vardı.

#Yasef | Dün ve bugün aslında hep yarındı.