Ben, Vakit Tamircisi, kanla boyalı kalbi,
gönlü ateş yeri, Aşk’ın çekirdek merkezi,
bu yüzden kalp krizi, eksik olmaz depremi.
Ben, Vakit Tamircisi, ince-ince bekleyip zamanı,
yazık ettim kısacık hayatı, güzelim hayatın için,
güzelim, ellerin değse tenime ürperirim,
üşürüm bu yüzden Sen’sizlikten, titrerim,
beni Ahmak adam yerine koyanlar da var,
haklılar, Aşk’tan kim adam oldu-ki? Bilmiyorlar,
bilselerdi gözleri sevgiliden başkasını göremezlerdi.

Ben, Vakit Tamircisi, gökyüzünden bereketi,
adına Yağmur deyip, güneşle süsledim evimizi,
Oğuz evinin direği, aşının helal nimeti,
taşı sıksa çıkar suyu, suyundan gitmedi,
kaybetmek, bundan vardır hamurunda.

Çoğu adam yuhalamakta, anlatsam, anlamaz da,
dilleri hep bir şeyler anlatmakta, yalan da olsa,
evet,
Ben Vakit Tamircisi, böbürlenirim Sen’sizlikten,
bunu terse çevirebilecek olan yine benim, ne kıymetliyim,
gelirsen gücenmem bir tek sözüne, gelmesek de göz-göze.

Ben, Vakit Tamircisi, vakte küsmüş usta zânaatı,
Râbb’in sanatı Sen’i yaratmak, beni yazdırmak,
ne mutlu Ruh’umun ellerinde olması, O’na dönecek olmak.
Farkında değilsin, bir gün ateş saracak bedenimizi,
etimizi yaracak, sonra yeni derilerle kaplayacak kemiklerimizi.

Oğuzhan Deniz – Vakit Tamircisi / 070