Saçlarından baharı, nefesinden hârı,
gönlüm ateş pazarı, şiir satar Aşk’ı,
gözlerime bakman yeterlidir, unuturum kışı.
hatırlamam sonbaharı, şubattan kalma karı.
Ne yazı Oğuz’un, ne paragrafı, şikayetçi parafları,
beyazladı sakalları, kalmadı şakaları.

Dudaklarım Sen’in için bal toplayan arı,
Yazdığım onca güzel söz, şiir kovanı,
tat sözlerimden ilkbaharı, sonra yazı.
Sana bu kafiyelerden kimse kurmadı,
kursaklarında kaldı hevesleri, kaynadı,
onlar bir tek ten için hevesli yaşadı,
kaşındı günah yaraları, kaşıdılar, kanadı.
Martı’mın bir kanadına eş yalnızlığı,
hatıra denizin benim, adım Oğuzhan,
hatıra mezarın da benim, yüreği kazılan,
midesi kazınan adamlarda kaldı hafızan.

Olmamalıydı, olsa da bir anlamı olmalıydı,
insan bir gün var ile bir gün yok arası,
iki dudak arası sigarası, ciğere zararlı,
Ruh’a enfes ilham-ı, hatırlatır intikamı.
Boğazıma kadar battım Aşk-ı İlhama,
Sen, çirkin sularla yıkadın yüzünü,
gözlerinde kaldı çapaklar, ellerin çabasız,
silmedikten sonra geçmişi,
gelecek umutla yaşanamaz.

Oğuzhan Deniz – Vakit Tamircisi / 069