Ben, anlamlı sözler adamı değilim,
anlamsız gibi gelir sözlerim de, sahi öyledir.
Sonunda ölüm olduğu gibi her nefsin,
nefesimin sonu bir satırdan bozma şiir.
Ne de kısa, oysa ne de anlamlı başında,
umutların da var, çabaların da, yarınların da.

Kalıp yanında isteksizce, durmak somurtularla,
kızgınlığın gözlerini kızartır, bir de ağlayışın…
Ağlama sevgilim, nefti gözlerin kızarmasın…
Kendime yaşamıyor gözüyle bakıyorken,
birileri hala ümitle bahseder, sadece bahseder…
Benim gözüm görmez Sen’den başkasını,
hala bir umut kapımda bekler, sahiden ben gibi.

Ona gitmeyi de düşündüm, sonra üşüdüm,
düşünce büyük nimettir ama, düşününce,
bir de Sen’i düşününce, gel de tebessüm etme.
Öyle, Oğuz, gerçekten Aşık’tır, devrimin asılanları vardır,
Şehit’lik mertebesindedir inşAllah, olsam ya bende, keşke.

Bunun geleceğini bilsem, bilmesem de olur, isterim.
Bir anlık Dünya acısına, sınırsız Cennet nimeti,
bir anlık Aşk’ın için, elimin tersiye itiyorum Cenneti,
bu yüzden benden cahili yoktur, bana göre Sen’den kötüsü…
Ne kötü, gelsen de birlikte yürüsek şu kısacık ömrü.

Oğuzhan Deniz – Vakit Tamircisi / 078