-Bana gülmekten bahseder misin?

Gülmek, evet! İnsanların ihtiyaçlarının olduğunu düşündüğü şey olan gülmek. Ben çok fazla gülmem, komik biri de değilimdir. Yalnız “gülmek” dendiği zaman aklıma O’nun gülüşü geliyor. Hiç düşünmeden, belki daha önceden düşündüğüm içindir gülmesini, gülerken çıkardığı sesleri. O’nun gülmesi çok güzel gerçekten.

Gerçekten gülmek nedir? Komik bulduğumuz şeylere mi güleriz? Bir televizyon programına mı mesela? Bilemiyorum, biz gerçekten nelere gülüyoruz?

Sanırım benim bahsedeceğim gülmek ve senin sorduğun sorudaki gülmek aynı şey değil. Benim bahsedeceğim gülmek daha çok hayranlık uyandıran ve şaşırdığım şeyler üzerine kurulu. Mesela yaratılış, komik değil ama gülümseten bir tarafı da var. O kadar güzel yaratıklar var ki, böyle olmasını dilediği için yaratıcıma teşekkür ederim. Mesela var ettiği milyonlarca varlık içerisinden bir martı benim yüzümü güldürmeye yeterli olabiliyor.

Bir alışveriş merkezine gitmiştim, teras katına çıktım ve çayımdan yudumlayıp, sigaramdan içiyordum. O sırada masalarda oturan insanların martılara patates kızartması verdiklerini gördüm. Biraz daha yaklaştım. Camdan bir set vardı arada, iki camın arasından patatesleri uzatıyorlar, martılar acele tavırlarla bu patateslere saldırıyordu. Ve yürüyüşleri, yürürken ayaklarının çıkardığı sesler çok güzeldi. Elbette sadece bununla sınırlı değil martıları sevmemin nedenleri. Tüylerindeki grilik o kadar güzel ki, tarif edilemeyecek kadar güzeller. İşte bu beni gülümsetir. Ama güldürmez. Çünkü hayatı olan her şey bir gün hayatta olmaktan yüz çevirir. Çünkü yaratılış mekanizması böyledir.

Bir zamanlar bir balığımız vardı, turuncu renkteydi ve bir isim de vermiştik. Ama ismini hatırlayamıyorum şimdi. Sanırım ismi Kuzi idi. Kuzucuktan esinlenmiştik. Mantar gibi bir hastalığa yakalanmış ve ölmüştü. Bu balık beni güldürmezdi ama onu izlediğimde mutlu olurdum, başka şeyleri düşüncemden çıkarmama yardımcı olurdu. Başka şeyleri düşünmezdim, mesela ölmeyi düşünürdüm ama ölümün kendisini düşünmezdim. Normal gelen şeyler anormal, anormal gelen şeyler de normal gelmeye başlardı, tıpkı, ölmek gibi işte.

Herkesin gülmekle ilgili algısı sanırım farklıdır. Mesela bana göre komik şeyler gereksizdir. Evet, bazı şeylere çok güldüğüm oluyor ama güldüğüm şeyler birinin elinden hazırlanıp çıkmış şeyler olmuyor. Doğal şeylere gülüyorum. Anlık olarak gelişen şeylere.

Bilmiyorum, sanırım gülmenin bendeki karşılığını sana tam olarak aktarmıyorum, anlatamıyorum. Üstelik sadece ben konuşuyorum, sen de beni yönlendirmiyorsun ve ben aklıma ne gelirse onu anlatıyorum. Bu şekilde mi olması gerekiyor?

-

Senin şu beni cevapsız bırakışların bazen can sıkıcı olabiliyor. Tüm seanslarında bu şekilde mi yapıyorsun?

-

Tamam, gülmek ve gülümsemek ikiye ayrılıyor genelde, tebessüm etmek de bambaşka bir konuymuş gibi algılanıyor ama hepsinin özünde mutlu olmak yatıyor. Eğer birisi mutluysa, istemsiz de olsa, yüzünde tebessümler, gülümsemeler veya gülücükler olur. Benim gözlemlediğim kadarıyla böyle. Eğer birisi mutluysa gülümser ve gülümsemeyi sana çok gören başka insanlar da vardır, onlar kıskanırlar senin gülmeni, gülümsemeni.

Bir yazı okumuştum, erkeklerin kahkaha atarak gülmesi yerine tebessüm etmeleri veya gülümsemeleri daha cazipmiş. Sanırım erkek her zaman toplumda ana figür olarak görüldüğü için kahkaha atması ona yakıştırılmayan bir davranış olarak düşünülüyor. Aslında kısmen bende böyle düşünüyorum, aslında kadının veya erkeğin kahkaha atmasını sınıflandırmak yerine, kahkahasının şekli daha çok benim dikkatimi çeker. Örneğin çok sulu şekilde kahkaha atmayı ne erkeğe ne de kadına yakıştıramıyorum. Erkek cıvık, kadın ise hafif meşrepmiş gibi bir algı yaratıyor bende. Oysa doya doya gülmelerinde bence bir sıkıntı yok.

Nerede, ne zaman, nasıl ve neye kahkaha attığınla ilgilidir bence bu.

Benim bildiğim bir tek gülümseme, gülme ve kahkaha atma var, o da sevdiğim kadına ait. O güldüğü zaman az önce bahsettiğim gibi, balığı izlerken oluşan hisler oluşuyor. Başka her şey önemini yitiriyor, önemsizmiş gibi görünenler önemli oluyor, sadece sevdiğim kadına özel! Gerçekten de böyledir ve sadece gülmekle de ilgili değildir bu, sevdiğim kadın ağladığında, bir başkasının ağlamasından daha fazla canım yanar, sevdiğim kadın güldüğünde, bir başkasının gülmesinden daha fazla mutlu olurum. Herkeste öyle değil midir?

-Gülmesine katlanamadığın insanlar var mı?

İnsanlarla aramda biraz mesafe var, onların gülmeleri beni ilgilendirmiyor, kahkaha seslerinden bahsediyorsan beni rahatsız edecekleri kadar üzerinde durduğum kimse olmadığından kahkaha sesleri de beni rahatsız etmiyor, yani bunu düşünmedim diyebilirim.

-Kimlerin gülmesini isterdin?

Aslında herkes gülsün, neden gülmesin ki? Herkesin gülmesini isterdim, özellikle din, dil, ırk ayırt etmeksizin tüm çocukların gülmesini isterdim.

-Sadece çocuklar mı gülmelidir sence?

Hayır, bunu söylemek istemedim, yetişkin olan insanların gündelik hayatlarında gülecek çok fazla şeyleri yok. Ama çocukların öyle değil. Çocuklar oyunlarıyla gülebilir ve güldürebilirler insanı. Bir çocuk gülmüyorsa sizi çok üzmez, yaratılışı böyle dersiniz. Ama bir çocuk ağlıyorsa, siz de onunla birlikte ağlarsınız. Yani içinizde huzur kalmaz. Benim kalmıyor, benim kalmaz.

-Gülmesini istemediğin kimse var mı?

Herkesin gülmesini isterim ama gülmeyi hak etmeleri gerek bence. Bir insan hem kötü, hep kötü, hem de gülüyorsa, hep gülüyorsa bunu kaldıramam. Demek istediğim tam anlamıyla şu, birisi birinin ağlamasına neden oluyorsa ve o insan gülebiliyorsa, işte onun gülmesini istemem. Aslında bundan ziyade anlamasını, öğrenmesini isterim. Gülüp, gülmemesi beni çok ilgilendirmez, sadece kendini haksızken haklı görmesi, başkalarına da böyle örnek olması, böyle yaşamaya devam etmesini kabullenemem.

-Çok güldüğün bir hayalin var mı?

Hayal dünyamda genelde çok ciddiyim, bir hayal kurarken, bir düşün içindeyken hiç güldüğümü hatırlamıyorum. Hayatım boyunca gördüğüm rüyaların hiçbirinde güldüğümü hatırlamıyorum. Ama çok güldüğüm saçmalıklarım var elbette. Önceden bana çok mantıklı, efsanevi gelen şeyler, şimdi dalga geçmeme ve alaylı şekilde gülmeme neden oluyor.

-Peki, teşekkür ederim, bugünlük yeterli.

Peki, tamam, son olarak, gülmekle ilgili şunu demek istiyorum. Birisi gülüyorsa, gülmesine izin vermeli, gülmek her zaman herkesin sahip olabileceği bir şey değildir. Birisi gülüyorsa, o an izin verin gülsün, gülümsesin, tebessüm etsin, belki sonra bir daha hiç gülemeyeceği hayat günlerine uyanabilir.

#OD – 7 / Seans 9