Oğuzhan Deniz, yığınla şiir yazılı kağıt gemi,
battılar da, mürekkebinden karardı saçı-sakalı.
sonra buharlaştı Güneş gibi yüzünden,
sonra bulut gibi beyazladı.
Çam Oğuz’unun bulutlara değer başı,
şiir yazılı tüm kağıt uçaklar, bir-bir yere çakıldı…

Gözlerinin fırtınasında uçmamı bekleme,
kaybettim irtifamı, intiharın eşiğinden çevirir dokunuşların,
bu yüzden Aşk boşluğumda dilediği gibi süzülür Martı,
gagası kalbimin çivisi, gözlerimin kahverengisi,
toprağından bir zerredir de, gözlerimden uyanırsın sonsuzluğa.

Oğuz toparlan, gidelim Aşk Gölgesi karanlığından,
göz gözü görmüyor derler ya,
Göremiyorum Aşk’tan,
Duyamıyorum Aşk’tan,
kokusundan takip ediyorum,
yollarında uyuya kalmış her aşığın, güzel rayihadan.
Ben neden mi sızmam, onlar sahtedir de ondan uyurlar.

Oğuzhan Deniz – Martı Terbiyecisi / 006