Ve günaydın de yine dünya ona,
azamet güzelliği ile gurur dağıtırken,
yağmurdan kaçan adam da kimdir?
Bu saçmalıktan uyanmalı gözlerimiz.

Ve görebiliyorum artık yeşilin aşkını,
sandığımdan daha iyi olamazdı yüreği.
İyilik ile can buldu sevgi denen Oğuz,
sonra saçmaladı aşkı yüreğinde.

Bitmesi gerekiyordu bu iyiliğin ve
bitti de, aydan parlak teni, haram etler yedi.
Gülümsedi sadece, zaman geçtikçe,
farkına vardı tüm günahların, pişmandı.

Hayata yeniden gülümsedi, hayat ağacı,
mahsur bir gölge altında saklarken aşkı,
yeniden filizlendi de öyle gördü insanoğlu,
biz tattık yine haramları, günah yağmurluydu.

Oğuzhan Deniz – Aşk Gölgesi / 223