Var olmadığını düşünüyordum.
Demin, demli bir bardak çayla,
hiç tanımasaydım diyorum.
Aşık olur mudyum yine de?

Senin gibi mi davranırdı, yerine
bu şekilde seveceğim insan?
Artık yüzünü görmek istemiyorum.
Görmüyorum da zaten, mahsen.

Güneşe güvenmiyordum, yıllardır.
Bir bulutluk işi var, yağmurun da öyle.
Bir bulutluk işin var amma çok zor.
Bir mutluluk işçisi, gökyüzünde martı.

Martıları neden sevdiğimi bilmiyorsun,
Seni neden sevdiğimi de bilmiyorsun.
Herkesin sevdiği şey gibisin sen,
her yerde bulunan, nadir aşığın ziyan.

Oğuzhan Deniz * Keşke var olmasaydı insanlar.