Öyle bir şeyden mahrum bıraktım-ki seni,
asla yalnız kalamayacaksın, ben varım.
Ve bilemeyeceksin, seni en çok seveni,
işte bu yüzden, tamamen kimsesizsin.

Ve bir gün, gönlün için yeniden değerlenirsem,
işte o zaman gönlüne mahrum bırakacağım,
kendimi, gözlerimi. Bel-ki ölürüm, bel-ki giderim,
bel-ki bütün inancına rağmen yalancı çıkarım.

Orada olacağım, yeşil gözlerine doyasıya
bakabilmek için, izin vermeyecek gururum.
Zaten bu satırları yazabilmek için bile,
ne zor ikna ettim gururumu, bir bilsen.

Gururum da haklı bir yerde, yazdıklarını
okudu mu? Diye soruyor, seninle ilgili,
her şeyi hafızasında kayba uğrattı. diyor.
İşte o zaman diyorum-ki; Peki ya gönlü?

Oğuzhan Deniz * Gururun bile tezini çürütür AŞK