Oğuz, Aşk’ın dört harfe yükselmiş hali,
başka bir boyut gözlerimin izlediği Sen,
bir başka güzeldir, Sen’i benim gözlerimden izlersen,
başka istekli olursun Aşk’a.
Canın yanar da, anlatamazsın derdini.

Başlı başına kendinden vazgeçmektir,
ömür de öyledir,
vakitten başkasını düşünmemektedir.

Ne güzel yürekli bir Aşığın var,
vakti Sen’sizken, boşa geçmiş sayar,
yine de güzel Sen’sizlik,
başka düşünceyi Sana haksızlık sayar.

Sen de anlamazsın ilk başta,
ilk bakışta Aşık olursun bir anda,
gözlerin başka kimseyi görmez,
ölmek istesen de ölemezsin o anda.
Bu ana gelecek olursak,
gelecek olmanın heyecanı, titretiyor parmaklarımı,
havanın sıcaklığına rağmen, üşüyor olmalıyım,
Sen’sizlik, soğuk mu, sıcak mı anlamadım…
Anlamadığımdan farklıyım,
Aşk’ı anlayanlarla geçiyor zaman,
anlamayanlar yanıyor çoğu zaman,
zaman zaman kendime geliyorum,
‘Sen’sizlik daha iyiymiş’ deyip,
eski halime yürüyorum, küçük adımlarla.

Oğuzhan Deniz – Güneş Kavalyesi / 080