Geldiği için içimden yazıyorum,
yazdığım kadarı var da kalemim de,
yazmadıklarımda da varsın.
Kaderimden bir sahnesin.

Evet evet, gözleri Camdan Kafes gibiydi.
Öyle bakınca, hapsederdi…
gözlerimin müebbetiydi.
Ömrümün ebediyete gidişi.

Sona yaklaştım… yaklaştıkça arttım…
geriye bir şey kalmadı.
Kalanlarım çoğaldıkça boğuldu Aşk.
Bazen ne dediğimi bilmiyor gibiyim.

Evet… özledim…
gözlerimin tek görmek istediği Sen’sin.
Vicdanımın Ses’inden uyuyamasam da,
Aşk’ın sesi ne güzel de uyutuyor.

Camdan Kafes / 29