Belki de zaman haklıdır.
Hakkını alana kadar vardır,
ölümün gözkapaklarımıza bıraktığı soğuk,
hakkın dolana kadar gözkırpışların.

Ve kaç gözkırpış hakkın varsa, o kadarsın,
nasibime kavuşmuş gözlerimin doğası,
hissettiği kadar hapsi, Camdan Kafesi,
bilseydim zamanı, anlamlandırmazdım.

Anlam kazandırmak için mi varım sadece?
Bir şeyler anlatmak değil derdim,
içimdeki uğultuyu susturabilmek mi Sen’ce?
Benceler çokta, yok hiç kimsenin bildiği.

Demin üşüyüp gözlerim Sen’sizlikten,
kapattılar kendini… Aşk ülkesinden…
uyanıp Oğuz’dan, Oğuzhan’a kadar vâsi…
Bilmiyorsun neleri kaybettiğini, neleri kaybettiğimi.

Camdan Kafes / 30