Ruh’una Yağmur yağan Adam’dan da korkulur,
bilmez misin?
Bulamıyorum Sen’i bir türlü, telaştayım,
acele bir şekilde yürüyorum da peşinden,
adımlarıma şeytan karışıyor sürekli.
Gün geçmeden, yani Oğuz günün bitmeden,
yetişsen iyi olur bana, Yağmur günüm bitmez,
Aşk, Güneşi ya günümün, hiç batmaz, aldatmaz.

Öldü parmaklarımdan nice papatyalar,
kan kusuyor Martı’lar, hepsi birden kanser,
ben neden mi buralardayım?
Aşk’a sormak gerek, Aşk’ta O’na sor diyecek.
Garipleşecek şarkılar, gülümsemek basitleşecek,
insanlar küsüşecek, oysa dertleri bile değilim.
Gülücüklerime Sen’den başka herkes düşman gibi gelir,
yazdığım onca söz hayal gibidir,
bunca zaman sonra gelmen hayal gibi gelir.

Gitmen ikimiz için de en iyisi miydi acaba?
Birliktelik ölüm gibi mi gelecekti?
Yaşamadan bilinmezdi, Sen buna mani oldun,
gözlerime donup kalmış bir görüntüsün,
bu yüzden
Sen’in kalbinin tam tersi gibi,
aklımın hayali,
hay aksi, Aşk’ı baki sanırım sanki.

Oğuzhan Deniz – Vakit Tamircisi / 033