Yavaş yavaş çıkarıyorum Ruh’umu üzerimden,
bu en güzelinden beklemekti Sen’i, bitmedi,
henüz bitmeyecek ve bitmeyecek bir Aşk bendeki,
ama ben bitebilirim. Her an gidebilirim…
bırak benden başka her şeyi de, gel.
Her an bitebilir ömür pilim,
kömür tozu ellerim, garip şiirlerim,
Ruh’a yükselirim, Sen’i görebilmek için,
bunu da yaparım, bilirim, Sen bilmezsin.

Oysa ne ilim dolu şiirlerim,
Sen’inle süslü kelimelerim,
eskidikçe değerlendi sevgim,
Sen, gelmedikçe Aşk büyüdü.
Soğuk can ateşime düşmandır,
Sen, Sen’sizliğe, ben ikisiyle de barışık,
karışık bensizlik içindesin.
Bildiğin,
kimsesizsin, hiç kimsesiz.
Sessizleşti Oğuz bu aralar.
Sen’i anlatmaktan değil de, Sen’sizlikten bıktım,
bırakıp kendimi bir köşeye, yürüyorum Aşk şehrine.

Kalp Belası / 051