Artık kalp kıran bir adamım…
En ufak bir şeyde parlayıp, köpürüyorum.
Sinirliyim.
Böyle değildim.
Bilirsin gülerdim, güldürürdüm.
Ne zaman-ki gitmeni ilân ettin, bittim.
Ölümden başka bir şey düşünemez oldum.
Evet, artık ölmek için yaşıyorum.
Hiç hazır değilim, üstelik korkuyorum, ölmekten değil,
nasıl öleceğimi bilmediğimden…
Ne zaman öleceğimi bilmediğimden.
Sen gelmeden ölürsem?
Kurtuluyorum. Kalplerden.

Görmüyorum kimseyi, kimseyi de sevmiyorum…
Eskisinden daha karamsar bir adamım.
Bilirsin, o zamanda ölmeyi düşünürdüm.
Sonra Sen geldin ve düşüncelerim gitti,
yerine hayallerim geldi, amaçlarım ve umutlarım.
Kırılmasaydı ümitlerim. Gülümserdim.
Kimsenin anlamayacağı sözler yazmak işim oldu.
Sonra herkes küskün oldu…
Bilmiyorlar, bilselerdi, böyle davranmazlardı.

Oğuzhan Deniz – Vakit Tamircisi / 041