Mevsimlerden Bahar, Sana rastlantım.
Aşk’a yasladım başımı, boynumu vurmalısın,
söndürmelisin bu yangını.
Tırnaklarınla kazı kalbimden Aşk’ı…
Dikkat et ellerine, yanmasınlar,
kaynıyor kaburga kazanımda Aşk’ın,
fiyakalı gönül bahçemin asmalarından,
eser kalmadı gözlerini gördüğüm günden beri.

Kalbine değil de gözlerine küçüğüm,
omzuma gelir boyunun rastlantısı,
attığım adımlardan yeryüzü Aşk yanığı,
tatmadıkça Aşk’ı, acı tadın kıymetini bilirsin.
Bilmezsin,
Oğuz Sen’sizliğin en zengin adamı,
odamı yaza çevirirsin eski bir tabloyla,
kışın ortasında yazı yaşayan da kimdir?
İşte bu bakımdan da kimsesizsin…

Bakış gözlerimle, gözlerinin yeşilinde çocuk haylazlığım,
en karamsar bakan Aşık adamın, yeşillenir birden Ruh’u.
Anne şefkatinde besleyecek, kollarından salıncağım, ipleri saçların,
sallanıyor da Dünya, alışamadım kollarından uzaklığa…
İncecik bir sırattan geçip, kavuşacağım Hâk’ka,
gelirsen oraya, bulabilirsin beni inşAllah.

Oğuzhan Deniz – Vakit Tamircisi / 042