Kimse okumuyor Sen’i, ne de değersizsin elde,
ben mi beceremiyorum yoksa? Öyleyse Sen anlat,
dinleyebilirim sonsuza dek, dengim sonsuzluktan,
buna Aşk’ı karıştırıp, vakti tamir ettim.
Sen kıymet bilmedin, değersiz bir hikâyenin,
binlerce satırı gibisin… Dünya’ya göre değersiz.
Bana göre Dünya’nın en değerlisi Sen’sin,
Ona göre bir başkası, şuna göre de başka bir başkası.
O yüzden kimse Sana ben kadar Aşık olamaz ya.
Olur da olursa, Oğuz od ile gider.

Gelişi Yağmur ile olacaktır, ölümü Emr ile Yağmur canlandırır,
yine Emr ile gelir Can’ın, topraktan çıkar çıkmaz Sana mı koşacağım?
Biliyorum, aklımda olmazsın o an, sadece günahlarım,
günahlarım kadar yanıp, inşAllah rahatlarım.
Buna erişmek için şimdi çalışmalıyım, Sen’i unutmalıyım.

Unutamadıktan sonra, zorla nasıl unutayım?
Bundan niçin utanayım? Sadece uzağız…
Aşk’a kanıtım yoktur, Sen’den başka,
O işkence edercesine yakmakta, inat ya,
vazgeçmem Sen’den, unutturulmadıkça.

Hadi ucuz tavsiyeliler, unutmayı basitleştirin,
basitse aşklarınız, unutabilmenizi anlayabilirim,
içine dışına Yağmur yağan Adam’dan korkulur,
siz bunu bilmez misiniz?

Oğuzhan Deniz – Vakit Tamircisi / 040