Bilmem kaç şiirdir ayrılığımızı yazıyorum,
güzelliklerinden de bahsettim de halimin getirisi değil,
kötüsü çok olur Aşk’ın, Aşığı iyi olanın.
Sen’in dünyalık heveslerin doymaz, benim gözlerim susuzluğa,
böyle beter, kökünden kesip Ruh’umun irtibatını,
intihar teşebbüsü Ruh’a olan adamdan da korkulur.

Ruh’umun fenâ hali, ferahî görüntüne dair güzelliği,
özelliği ölümsüzlüğü, Aşk’ın çözümsüzlüğü,
bir o kadar korkutucu, yok orta yolu, her yolu Sen’sin,
kalbimin saltanatı güzelliğinin sanatına saplantı,
kanıtı yazdığım bunca şiirdir, yazacaklarım da.

Oğuz, Aşk’tan bâtın, başka herkes Aşk’ına bâtıl,
benden başkasını sevmen böyle anlamsızdır.
Oğuz, Aşk’ın Ruh elbisesi, nefesleri Güneş esintisi,
yüreği bu yüzden Güneş’ten sıcaktır, sıcak nedir Sen’ce?
Sen gelmedikçe, halim sürekli beter halde,
başka ne istenebilir ki işi gücü sevmek olan adamdan başka?
Sevgisizler mi?
Bu devrin tüm Aşk’ı bedenimde, onlar aşık olduklarını söylerler,
kuru gürültüler, kurumuş gözlerde Sen’den başka herkesin göz yeşili,
Sen onlara temsili, gözlerine bakmakta, bundan yanmakta benim işim.

Tüm bu yanmışlığıma rağmen, oralardasın, Oğuz’da değil,
bu yüzden kalırsın yeryüzünde sefil.

Oğuzhan Deniz – Vakit Tamircisi / 065