Yağmur, benim için hatıra Deniz’leridir,
bilirsin, Deniz bir gün tüm sevdiklerini alacaktır,
su bir gün hepimizi geri isteyecektir.

Bana söylediğin her söz,
beni havalara uçuracak kadar değerlidir,
bu Sana boş gelir de, sesinin bende ki kıymetini,
bilmiyorsun sesinin bende ki kıymetini,
gözlerinin, gözlerimden bakıldığında ne anlam ifade ettiğini,
gözlerime iyi bak, ruhunu görebilirsin.
Gördüklerin Sen’i pişmanlığa sürükleyebilir,
saf Aşk’tan yanan adamın gözleri,
dehşet Aşk’a dönüşüverir.
Üzülme, tek bir dokunuşunla sakinleşirim.

Gözlerim, hayatı anlamaya çalışan çerçeveler,
Sen bir gülümse gözlerinin içiyle, hayatta anlam kazansın.
Sen’den başka her şey, anlamsızlaşsın.
Güzelliğine hayran bulutlar,
yağmur olup ağlıyorlar sağanak sağanak,
Ruh’um, Aşk’ın kaba kuvvetidir.
Hazmedemez öyle Sen’sizliği falan.
Aşk’tan kaba-saba sakallı adamım,
anlamam Sen’den başka anlatılanları.

Oğuzhan Deniz – Güneş Kavalyesi / 014