Sana masal gelir bu şiirler,
bana misal verir güzelliğinden,
hiçliğinden korktuğum kadar,
korkuyorum Sen’sizlikten,
bilmiyorsun ki Sen’sizlikte nedir…

Hiçte öğrenemezsin işte bunu,
önce ben olman gerek, önce ben kadar Aşık olman gerek.
Neyine gerek Aşk? Aşığa ne gerek.
Yanmaya ne gerek var?

Kaç ömür geçti aramızdan?
Kaç ümit bitti Oğuz’da…
Kaç umut, çekti gitti Sen gelmiyorsun diye,
Oğuz yeni ümitler ekti yeşil bahçesine,
öyle ya, Oğuz Aşık ya, gitmez hiçbir yere.

Hafızama güvenme, bir kayıplık işi var,
Oğuz’a güvenme, başka Aşk’lık işi var,
Ruh’uma güven, bir Aşk’lık hakkı vardı,
harcadı.

Oğuzhan Deniz – Güneş Kavalyesi / 039