Seni sevmek mecazdan mıdır? Hicazdan mı?
Kolay olduğunu söylemedi zaat-ı kimse,
ben zoru da sevmiştim, oysa insan ne
zor inanır, inanmak defterimizle gelir.

Şimdi Kağıttan bir gemi yaptığını düşün,
mürettebatını umuttan var etmedin mi?
Ya da kağıttan uçak yap yine,
kanatlarını ümitlerinle katlamadın mı?

En basitinden hatırla, çıtalı uçurtmaları,
gökyüzünde sonsuz kalacaklarmış gibi,
gururlandığın bu ipin ucunda-ki kendinden,
şimdi o gururuma kafa tutup, seni nasıl kabul ederim?

Aşığım, ipin ucunda sallansam da, kime ne?
Sana ne seni seviyorsam ve sen yoksan,
sensizliği seviyorsam yine sana ne?
Ben içinde ‘sen’ olan her şeyi seviyorum.

Oğuzhan Deniz * Umutlarımızı gökyüzüne asmaya çalıştık çocukken insanlar.