Düşünceme hoşgeldin,
Sen’sizlik, bende Sen’inle dolu bir hayata boşuna geldi.
Olsun, yine de Hoşgeldi.
Sefalar getirirken üzüntüler, buna da şükredip, gülümsedi Aşığın.
Hoş geldin sevgilim bu günde düşünceme,
yol boyu yürürken peşinden gölgen,
gölgenin de peşinde Aşk’ım,
düşün artık nasıl Aşığım.

Sen’sizlik, katrandır ciğere, kahırdır yüreğe,
dargın Oğuz Güneş’e, Güneş habersiz bundan,
dansımızın tam orta yerinde, uyuya kaldı gene.
Bu Sen’in bilemeyeceğin bir içtenliktir,
yıllar sonra anlayacaksın ya söylediklerimi başka birinin dudaklarından,
üzüntüdür, anlamazsın Sen,
zamana küfrediyorum bu yüzden, vakitte aşağı kalır değil.

Rüzgara bakıyor gözlerim,
kapatıyorum gözkapaklarımı,
hissediyorum gözlerimin bile üşüdüğünü,
sonra düşünüyorum Sen’siz kalan beni,
aslında haklıyım.

Yüreği katıksız Aşığım ben,
Güneş kalıpsız Aşk’ımın yanında,
kalıp sız yine de göğsüm de,
başar imkânsızı.

Oğuzhan Deniz – Güneş Kavalyesi / 063