Birazdan vazgeçeceğim yine her şeyden. Karamsarlığımın en net görüntüsü. Şu an berrak dünyanın gereksizliği. Ne var ki buradayım ve buna katlanmak zorundayım…

Güneşin doğması yine anlamsız, küskün gündüzün ışığına, bir demet papatya saklarken doğa avucunda, bunu görmezden gelenlere de asiyim. Şimdi irkilip, derince bir nefes çektim içime nikotini. Ciğerimin hak ettiği bu olmasa da bu eziyeti yapmak zihnimin işi. İçinden çıkamadıkça batıyor tenim günahlara. Kandırılmak kadar masumca geliyor başta, sonra nefret edercesine sinsi…

Kirliler dünyasında doğduğum için kirliyim, üstüm başım başka insan, buram buram kötü kokuyor söylediklerinde, yaptıklarında, içtiklerinde, görüntülerinde… Ne kirli bir yer burası, oysa demin devrilip içimde demim, yüzümün çirkinliğine aldırmadan martıları seyretmişti gözlerimden doyasıya. Uzun cümlelerin virgülsüz nefes aralıkları gibi manasız.

Kimsenin de suçu değil, benim suçum bütün bu karmaşa.

Madem öyle, hiç istemediğin kadar ‘’ben’’ sana. Artık imlâ kurallarımda kuramlarım yok.

Bendeniz, Oğuzhan Deniz… Aşk’ı öğrendim, öğrendiğimden beri yapıştı yakama, bir lafla, bir lokmayla da olsa yaşama bûrhan edip kendimi, seyrettim kainat perdesinin aralığından. Çok net görüyorum, orada bir yerde bir hayatın olduğundan eminim, ona saygılı olmak emelim…

Ne amaca hizmet ediyorsa göz kapaklarım, kapattıktan sonra da görmeseler bari.

#OD | Bendeniz * Kirliler Dünyasında Temiz Kalamazsın