Saçların güneştir senin,
sigaradan değil de,
güneşe çok yaklaşmaktan kanserim.
Bunu daha önce söylemiştim,
aslında ben senin için kitap gibiyim,
her sayfamda senden şiir dolu izlerim,
her sayfasında senden hayal mahalli.

Sokak lambasının korkak ışığı gibi,
soğuktan kopmuş parmaklarımın lifi,
korkma, bilincimin dibindedir şiirlerin.
Dişlerim birbirine çarpar da, soğuktan değil,
heyecanındandır bütün titreyiş.

Şimdi söyle;
Düşünce akıldan mı gelir?
Öyle ise akla nereden gelir?
Kalpten mi?
Kalbe kandan mı?
Kana Ruh’tan mı?
Ruh’umun tam ortasındadır da yerin,
baştan başa kaplamıştır.

Oğuzhan Deniz – Martı Terbiyecisi / 010