Gözlerimin deryası. Aşk, Alev hüryası,
Dünyası Sen olmuş Oğuz’a feza azdır,
eza düşse boynuma incedir kıldan,
canım çıksa canımdan, yoluna azdır.

Kafiyesi yoktan sayılan Aşık Oğuz’dan,
şık kelimelerin elbisesi maharet kafiyesi,
can evimin can taşıyan Aşk bahçesi,
bahçevanın yapraklardan kafiyesi.

Öyledir Aşık, yara beredir avuçları,
gül bahçesidir sayfaları, öyle güzel kokar,
kokundan esinlenip tüm çiçekler,
bir-bir soldular, Oğuz gibi Sen oldular.

Ölümden değil de, Sen’siz ölmekten korkuyorum.
Sen’siz nasıl ölürüm ki ben… korkarım yine,
korktukça cesaretlenir bileklerim,
Sen’siz nasıl olurum ki ben, kapında ulurum.

Alev / 27 – Oğuz, kurtadam olur, kapında ulur.