Ruh’umun kaldırımlarını eziyor adımların,
anlamadan yüklediğin asılsız anlamların,
haydi avuçlarımdan kopar gül destelerini,
güfte sesim besteleri, aheste kafiyelerimi.

Gönül ışığı kapalı akılsız, başı nasipsizim,
kalpsizin kalbime bıraktığı sızı nakışlarından,
martı oyaları, oyalandım Aşk’ta yıllarca,
götürdü hayatları, karanlığa yürüdü adımları.

Oğuz akıl işi sevmektir. Aşk’ı bilir ki, bilinir.
Bilinmese nasıl zikir edilir, Aşk kalbe izdir,
kalbi aziz bilir, ilim nedir bilgi yurdunda,
Oğuz, öğrenir de öğrenir, öğretir Aşk’ı.

Ve öyledir, Aşk’ı burnunda sefil, canı dudağında,
Anlatır çatlayana kadar dudaklarından Aşk’ı,
Aşk, kalbini kanayana kadar kaşımaktır.
Kaynatır da kaynatır, fokurdatır kan çorbasını.

Alev / 28