Aşk, işlenmeye devam edilen hatadır,
ilk hatada uslandırmazsan gönlünü,
alışırsın, ardı arkası kesilmez Aşk’ın.
Ben kaç yaşındaysam, o yaşta Aşk’ın,
Sen ne kadar uzaksan o kadar var Aşk’ın,

Haydi, elinizden geliyorsa ölen birini yaşatın,
elimden gelse vazgeçerdim. Açıkça, giderdim.
Olmaz, Aşk çaresizlik yuvası, bir somon ekmek,
bir yudum yağmur, Deniz’e nazaran hiç yok yağmur,
Oğuzhan Deniz, baştan aşağı Yağmur…

Beni küçümseme,
üzerinde durmaksa en uzun süre,
bunun için yetmez vaktin, tenin…
Haydi, beni yağmur gören bir yere defnedin.

Tam anlamıyla iki kişiden korkulur,
biri Aşık olan, diğeri Aşığı öldürecek kadar Aşk’sız olan.
Hiçte çaba sarf etmez üstelik, sadece gider.
Aşık öyle çaresizlik içinde bekler ölmeyi,
ve sadece ölmektir artık amacı, artık her şey bitmiştir.

Oğuzhan Deniz – Güneş Kavalyesi / 075