Gerçekten bitmek üzeresin,
neredeyse,
şimdi ben de gidersem,
yazdığım tüm şiirlerin tezi çürür değil mi?
İşte Sen giderken, beni de öyle çürütmüştün.
Ne dersen de, istersen duygu sömürüsü de,
öyle gidilmezdi. Gidilemez.

Ömrümün sonuna kadar görmeyecek de olsam,
sanırım Sana Aşık kalacağım…
Bu sadece Dünya için geçerlidir, Ruhum da alacaklı Aşk’tan,
aslında Ruh’uma gereklisin Sen,
tahminen 60 yıllık ömürken bedenim,
ne edeyim? Sonsuzluk varken,
Sen’i neden Dünya’lıklar için terk edeyim?
Şimdi ve asla.
Vazgeçtim desem bile inanma…
Yapış yakama, kovsam da gitme, benim gibi,
kovsan da gitmem, Aşk’a yüzsüzlük işlemez.

Kainatın doğması gibi bir şey yeniden gelmen,
gelişini beklemek bu denli heyecanlı benim için,
başka kim Sen’in için böyle süslü kelimeler var eder?
Kimsen olmadığından kimse, herkes Sen’in olsa,
bu sözleri yazamaz hiç kimse.

Oğuzhan Deniz – Güneş Kavalyesi / 074