Ben, Ben’likten vazgeçtim,
tam anlamı ile Sen oldum,
vakit doldurdum…
Sen’i, bunca şiiri yazarken tükettiğim kalemlerin,
kalemtıraşı gibi düşün.
Bir nedeni yok,
öylesine düşün, düşünmediğin için Oğuz bitti,
bitmedi ihtimali, gelebilme ihtimalin var diye bunca şiir…
Gururumdan geçemesen de aklımda durursun,
bu yorgunluğun bir yolu var, bu bitmişliğin bir başlangıcı var,
bir ihtimal daha var.
har değen göğsüm ateş, balçık çamur adımlarımı zorlar.
Ben, Kudret eliyle yoğrulmuş çamurum,
Aşk ile piştiğinden hamurum, Aşk doluyum,
derince çektim içime Ruh’umu, Sen oldum.
Canlandı beden, gözler ferlendi, nefis fren nedir bilmedi,
tattık haramları, yandı canlarımız, battık yanlışlara,
Sen utanmadın, ben ikimiz içinde af diledim.
Sen diye dinlendim, dinlenmedim…
Kıymetini bilmediğim en diri hali bedenimin,
Sen’in kıymet bilmediğinden, bence de önemsizim,
40 yıl sonra hatırlayacağım, ne de düşüncesizmişim.

Aşık İhtimali / 03