Hiçte bitmez Aşığın gönül yangını,
bitmez ki Aşığın Aşk’ı, adı boşuna mı Aşk?
Sen boşu-boşuna mı sevgilisin?
Sevgi, kalbi bütünüyle saran bulut.
Aşk’tan pervane Oğuz, deli divane,
Derviş gibi konuşur dili, Aşk yüzünden,
yüzünden bir zerre de Aşk.
Ey Sevgili, kahretmek için günleri,
Sen’sizlik diyorum adına karanlığın.

Güneş’le dans ediyorum, yoruluyor,
olmuyor, kainat dar geliyor da,
Sana büyük gelir küçücük Dünya,
Dünya hatırına, hatırımda kalmamış,
Dünyalık hevesler, sevgiliye esefler.
Oğuz, Sen’i görebilmek için gün boyu esner,
önce şiirleridir durağı, sonra yatağı.
Yastık Güneş’ten almışçasına elyafını,
Elyasa’yı da biliyorum, şükrediyorum, korkuyorum.

Sen’i benden daha güzel kimse anlatamaz,
gönlüme bile kafa tutar ilhamım, lafa tutar gurur,
en güzel sözcükleri de yazsan, O, sensiz mutludur.
Oğuz hâlâ, bir umut.
Henüz son demlerini yaşamıyor ömrüm,
çokta körüm, ölüm her an kısa bir bölüm,
buna rağmen yazmıyorum, yazdıklarıma kefilim diyorum.

Oğuzhan Deniz – Güneş Kavalyesi / 018