Bildi Oğuz… Aşk’ın evi yangın yeri,
iskeleti odun bu ateşe, çıtırdar eti,
yandıkça asileşti, yüzü tutmaz,
yandıkça öğrendi, Aşk, ateşin evi.

Tek kiracısı Oğuz’ken zulme maruz,
haydut kesilir bildikçe Aşığı tatsız,
bilmez canında can kalır mı tuzsuz,
gözü körle, gören bir mi olur Aşk’sız?

Gitmiyorken hiçbir yere bir adım Aşk’sız,
Aşk’tan sız, uyu omuzlarımda rüyalarına,
hey, Aşk’tan bîhaber, var mı benden haberin?
Oysa Oğuz Aşk’a, Aşk’ta Oğuz’a haber.

Titriyor avuçlarımda parmakların, titriyorum,
görüyorum, gözlerinden tanıklar var Aşk’a,
bir bir bitiyor ömürlerimiz, tükeniyor gözler,
O halde, geç olmadan bil, bildikçe Alev’leniyor.

Alev / 35