Aşk gönülde bol yara, yâr da bol devâ,
feza ihtişamlı hâzâ, Aşk, Ruh’uma sevâ.
Mevlâ bildirir, gerisi kudretsiz masiva.

Anlamadığından üstünde ki bu üçlüğü,
üçgen köşesinden kurtulup Dünya’nın,
şükrüne mazhar olduğum Râbb işledi Aşk’ı,
şükrüne dua etsem, ettiğim dua şükür,
yetmez yine de, aklım buna Aşk’ı denk tutar,
cahillik kusar nefesimin sesi, ilimdâr Aşk’tan,
içim dar, bundan sökemem Aşk’ı kökten.

Üstüme gelebileceği kadar Aşk,
inatla gideceğim üstüne, süs diye,
kağıt kalem takıştıracağım bileklerime,
beni gördüğünde bundan tanırsın…
utanırsın, gökyüzü heybetinden kopan damladan bile,
hiç aynı kefeye konur mu Aşık, aşksızlıkla,
zenginlik çukuru da olsa onların cepleri,
Aşk zenginiyim ben bu civarda,
garip şair efendiyim, boyuna sair.

Kalp Belası / 015