Ruh halimde bol Aşk var,
Ruh halinden esip gelir görüntüler,
gözlerime, gözkapaklarımdan hurafe hayaller,
buna bile şükredip, Aşk’a boyun eğdim zorunla.
Zorundayım sanki Seni Sevmeye, öyle bir güç güzelliğin,
özelliğin nedir bilmem, gönülden silsem, gider zihnimden,
hislerimden topla karamsarlık dolu aptal sözlerini.

Sen geri gelene dek durmayacak ilhamım, biliyorum,
sürekli yazacak Sen’i, gelsen de değiştirmeyecek hiçbir şeyi,
Aşk’ı Sen’sizlikle öğrendim ben, onca bilgiye yazık değil mi?
Gelme,
lütfen,
küflenmiş Güneş’imin leş kokan kokusuna aşina burnum,
güzel kokuna dayanamam yeniden,
doğa yeniden dirilecek ya, dayanamaz ciğerlerim.

Çocukluğumun çıplak ayaklarıyla soğuk marleyler üzerinde koşuşturması gibiydi Aşk…
penceremin göğe açılan gözlerime hediyesiydi yağan kar,
bunu görene kadardı ayaklarımın üşümesi,
annemin dışarıya çıkmama izin vermemesinden duyduğum üzüntü gibi.
Yine eriyecekti kardan adam hayallerim.
Artık, Sen’sizlik gibi.

Kalp Belası / 016