Bana anlam veremeyecek kadar akılsızsın Sen,
Bu halimi anlamadığından,
Aşkımı bilmemeni
çok görmem…
Bu çok görmediğimden, Sen’sizliğe ne desin dilim?

Dili Aşk’ından yanmış tek adamın Oğuz,
yaşamaktan başından beri sıkkındı canı,
öğrendi imtihanları.

Yuhalar onlar beni, çok paradan çevirdiğim için yüzümü,
Dünya parası ile Aşk saadeti olmaz, Dünya’nın parası,
Dünya da kalır, Dünyalarca paran olsa da, gömüleceksin buraya,
öleceksin ya sonunda, ne götürebileceksin bu Dünya’dan?
Söyle bana, insanlar Ruh’larından başka ne götürürler Dünya’dan?

Aşk’larını götürürler, ateşlerini götürürler, sevaplarını ve günahlarını da,
Ruh’ta ne elzem ise, Sen onları götüreceksin bu Dünya’dan…
Bellidir başından beri sonumuz. Bunu unutursunuz.

Benim gönlümde taşıdığım Aşk’tır, bunu uzaklara götürürüm,
peşinden gelmekle ne çok uzaklaştım evimden,
elimden tutanımda yok Martı’larımdan başka,
Bed sinirli bir arkadaş gibi, fitneliyor kötülüğe,
merak etme, vazgeçmeyeceğim peşinden gelmekten.

Yolum dönerse Aşk’a, O başka.

Oğuzhan Deniz – Vakit Tamircisi / 019