Ben hiç birinizin olamayacağı kadar Aşığım,
bu yüzden hiç anlamadığınız sözler yazarım.

Yazdıklarım beş para etmez, Aşk para ile gelmez,
Aşk para etmez de, paradan aşıklarla geçer günün,
ne kadar özgün, buna en az ben kadar da üzgünsün,
bitmedi, Ben bitti demedikçe bitmez Aşk,
Rabb alırsa, başka, başka kim O Yücelikte?
Katından bir Rahmet’le, Aşk O olur elbette.

Yine de,
Sen beni önemseme,
kiminin şiirleridir sermaye,
önemseme,
başka kimse yazamayacağından,
başka herkes özeldir gözlerinde, sözleriyle,
sözlerimden çalıntıdır halleri,
inanma başka aşıklarına,
bir kafiyemden, binlerce kez yazarlar Sen’i,
oysa ben yazdım, o kafiyelerden binlercesini.
hatta yüzbinlercesini,
bilmediğinden, benden değil sanırsın,
ahmaksın, okumakta en ilerisin, en ileri cahilsin.

Sen’i suçlamakta benim ahmaklığım,
bahanem Aşk’tır, Sen’in buna da yoktur ihtiyacın,
lâkin Ben sessiz bir Aşıktım, beni Sen uyandırdın,
bir daha da uyutmadın…
bütün bunlar, bütün bu sözler ve bütün olanlar,
Sen’in bir tek ‘Seni Seviyorum’ sözünle başladı.

Oğuzhan Deniz – Martı Terbiyecisi / 025