Gözleri benden başka bir şey görmeyen,
ufacık bir sözle yüzünden eksilmeyen gülücük,
bunu ona hediye edip,
mutluluğunda boğulmayı,
istiyorum elbette,
bu güzel rüyanın kabususun.

Duymuyorsun,
ne kadar bağırsam da,
aldırmıyorsun,
ölüm kadar ciddi ama sahtesin,
bedenimden başka neyi çürütebilir toprak?
Gözlerimden çalıntıdır,
sana aşıkların bakışları.

Israr etmiyorum artık sensizlikte,
alıştım,
her akşam bu pencerenin yanında
sigaram ve ben,
ciğerim nasıl alışkınsa peş-peşe dumana,
ardın sıra yürümeye öyle alışkın ayaklarım.

Gövdemden çıkaramayacak hırsını toprak,
bu aşkı öğütmek işi değil ama bana alışacak,
bitmek-bilmez bir çırpınışla vazgeçecek,
görüyorsun,
toprak bile aşkımı eritemeyecek.

Oğuzhan Deniz – Aşk Gölgesi / 033