İhtiyarlığımın gönlüne çökmüş gençliği gibi,
pişman olacağım yine,
Sen’siz geçen her günden.

Sen’i ne kadar anlatabilirler?
Ben sonsuza kadar denerim,
ve bilirsin, ben anlatırım…
Sen’i ne kadar dinleyebilirler?
Ben sonsuza kadar dinlerim,
ve bilirsin, ben anlarım…
Sen’i ne kadar özleyebilirler?
Ben sonsuza kadar özlerim,
ve bilirsin, bundan ağlarım.

Üç gün gibi,
ya da bir ay,
ya da bir yıl,
ölenlerimiz bile unutulurken,
ben Sen’i unutmam…

Kalp Belası / 061