Tut elimden,
çocukluğuna gidelim,
4’ten 1’i çıkar yine, yine 4 de sonra,
ben yine gık etmem.
Ses mi vardır o an sesinden başka?
Hiç mi avutmadı gönlünü Oğuz?
Bunun hatırına gelinir de, ne gitme meraklısısın Sen?

Sana binlerce soru sorarım da,
birini bile cevaplayamazsın, öyle zordur terk edilmek.
Sen gerçekten sevmediğin için, nedir ki zoru bilmek?
Bilemezsin,
bilemeyeceksin…

Gözlerini her kırptığında, kavuştukları için şükreder gözkapakların,
kalkıp bana ”Beni sevme” diyemezsin Sen.
Bilemem ben,
bilemeyeceğim hiçbir zaman ben.
Sen’i kaybettiğimden,
neleri kaybettiğimi bilemem ben,
vazgeçince pişman olacağım da,
vazgeçemiyorum ki ben.

Kalp Belası / 060