Şu Sen’sizliğim var ya,
başka herkesten fevkalâde,
ne var yeryüzünde,
ne var sanki gökyüzünde?
Cennetime götürebileceğim günahlarımdan,
Aşk’ta öyledir, adamı kambur ederde anlamazsın.

Aşk’ın kaybedeni olmaz,
terk edileni olur, işte o zaman fani olunur.
Peki ya terk eden, öyle canilik mi olur?
Haydi, tenimden çapala ürperi mahsulünü,
mahsus oradasın Sen, mahzen yapıp dünyayı,
içinde bir beni hapsedersin de,
ne var sanki Dünya’da,
ne var Ay’da?

Bağışla cahilliğimi,
Sen’i anlatmaya çalıştığım her kelime paçavrası,
her sayfa can parçası, cahilliğimi bağışla.

Az Aşk’la yazılacak sözler değil bunlar,
neden oradasın hala Sen?

Kalp Belası / 059