Aşk’tan bahseden çokta,
Sen’den bahseden yok,
Ben’den başka adam çokta,
Sana Ben kadar Aşık olan yok.

Merak etme, yok olacağım,
Aşk’ta benimle, elbette ebediyen yok olmayacağım,
Aşk’ta ebediyete uyanacağım.
Sen ne pişmanlık ateşleri içerisine düşersin de gelemezsin cennetime,
hoş, bana özel bir cennet yok.
Bahsettiğim bende-ki cennettir, Ben’de ki Sen gibi.
Olmadı değil mi?
Bir satır daha ölüme gitti,
aklım söylemediğim Aşk sözlerinin ölü evi.

Gözü Aşk’tan pekin, Oğuz’dur,
gözü Sen’den yoksun,
o yüzden mi, ne tarafa baksam yoksun,
bu yüzden mi gözlerinde yokum?

Hayır, hayır, bilmiyorsun,
hepsi ölse de bunca insanı umursamıyorum,
Sen ölme de, istersen gelme.
Bunca ölümlüden hiç kimse,
Sen’i umursamıyor da, ölsen Ben’den başka kime ne
kimseye söyleme, Ben söyledim zaten herkese,
Sen zahmet etme. Oğuz Aşk’tan delirmişlikte.

Oğuzhan Deniz – Martı Terbiyecisi / 057